یکی از محصولات مفید این بلاگ میتواند تهیهی فهرستی از مجلات یا
کنفرانسهایی باشد که اکثر مقالات ارسالی را ظرف مدت کوتاهی قبول و چاپ
میکنند. این فهرست را پس از تایید میتوانیم بهصورت ثابت در حاشیهی این
بلاگ قرار دهیم.
در ابتدای لیست WSEAS
قرار دارد که اعتبار چندانی برای آن باقی نمانده. این تشکیلات مقالات
افراد را برای کنفرانسهای متعددی که در سال در نقاط خوش آب و هوای جهان
برگزار میکند (تا شاید موسسین این انجمن مجانی در آنها شرکت کنند) دریافت
میکند و ظرف چند هفته آنها را بدون داوری جدی میپذیرد. البته برای چاپ
هر مقاله پول خوبی هم (۸۰۰-۷۰۰ دلار) از نویسندگان میگیرد. بعد مجموعهی
مقالات خود را به اسم WSEAS Journal on.... چاپ میکند. من یادم هست که
یکی از این «مجلات» بیش از ۱۳۰ مقاله داشت!
اخیراً هم از GESTS International Journal شنیدهام ولی اطلاعات زیادی از آن ندارم.
از میان کنفرانسها IASTED
هم به عنوان مجموعه کنفرانسهای بسیار ضعیف شناخته شده است. میدانم که
دانشگاه شریف امتیازی به مقالات کنفرانسهای این انجمن نمیدهد.
امید
است به کمک شما خوانندگان این لیست تکمیل شود. این چنین مجلات یا
کنفرانسها را با لینک و دلایل خود در بخش نظرات اضافه کنید تا پس از بررسی
در این فهرست اضافه شوند.
پ.ن: خوبست در مورد ویژگیهای یک مجلهی «کمارزش» یا کم اعتبار هم صحبت شود. بهنظر من این مجلات همه ی این ویژگیها را دارتد:
- برای چاپ مقاله حتماً پول خوبی میگیرند،
- در زمان کوتاهی (چند هفته تا ۳-۲ ماه) اکثر مقالات ارسالی را میپذیرند (این اطلاعات البته در اختیار همگان نیست)،
- داوریها بسیار کوتاه و در چند سطر هستند و بدون محتوای علمی،
- impact factor آنها بسیار پایین است ،
- نویسندگان
مقالات آنها اکثرا از کشورهای جهان سوم (کشورهای عربی، ایران، ترکیه،
چین، هند و ....) هستند. برخی از این نویسندگان مهارت فراوانی در کشف
اینگونه مجلات دارند! و
- ناشر معروف نیست.
پ.ن ۲:
ذکر این نکته هم ضروری است که داشتن مقاله در این مجلات بههیچ وجه به
منزلهی خلاف از سوی اساتید نیست. در بسیاری از موارد دانشجو این مجلات را
پیدا میکند و استاد (و شاید حتا خود دانشجو) از کیفیت آنها اطلاع قبلی
ندارند. شاید هم دیگرمقالهای آنجا نفرستند. البته کسی با علم به کیفیت
نازل این مجلات مکرراً در آنجا مقاله چاپ کند، وضعیت متفاوتی دارد.
در
هر صورت تهیهی این فهرست بیشتر برای کمیتههای ارتقا و ممیزهی
دانشگاههاست تا امتیازی به مقالات این مجلات ندهند. مثلا ما در دانشکدهی
خودمان در شریف اصلا امتیاز مقالهی ژورنال (حتا پایین) به آنها
نمیدهیم و مواردی هم بوده که خود استاد پس از اطلاع از کیفیت این مجلات
آنها را در فرم ارتقای خود ذکر نکرده است.